Verzameling van hekelschriften. Vertaald uit het Duits. 3e druk. Amsterdam, Pieter Meijer, 1777. [1 van 4 delen]

8º: pi 2 A-X 8 Y 4 Z 6, gepag.: [4] 355 [1] pp. Met een frontispice door Simon Fokke, op de titelpagina een vignet door F. de Bakker en voorts een portret van Rabener door J. Houbraken naar C.F.R. Lisiewsky. Half leer, papier op platten vernieuwd, alleen eerste deel. Kaakebeen, De invloed der Duitsche letteren op de Nederlandsche (Culemborg 1888) p. 38; Spoelstra, De invloed van de Duitsche letterkunde op de Nederlandsche in de tweede helft van de 18e eeuw (Amsterdam 1931) p.66; Moderne encyclopedie der wereldliteratuur (Hilversum 1967) VII, p.150 Eerste van de vier delen 'Hekelschriften' van de Duitse schrijver Gottlieb Wilhelm Rabener (1714 - 1771). Proza dat ook nu nog goed leesbaar is, waarin de Duitse Swift, zoals hij door tijdgenoten werd genoemd, met milde spot de zwakheden en gebreken van zijn medemensen in het licht stelt. De vertogen verschenen in de 'Bremer Beitrage', waarna ze in 1751 werden gebundeld in een 'Sammlung satirischer Schriften' (2 delen); in 1755 werden daar nog twee delen aan toegevoegd. Hoezeer zijn werk in de smaak viel, blijkt wel uit het aantal herdrukken: in elf jaar tijd niet minder dan 25. De eerste Nederlandse uitgave dateert van 1763-1767, in 1774 voegde uitgever Pieter Meijer daar als vijfde deel de na Rabeners dood afzonderlijk verschenen 'Briefe' (1772) aan toe. Rabener is behalve door zijn satires ook bekend gebleven door zijn aandacht voor de Duitse taal. Wer richtig Deutsch lernen will, muss Rabener lesen! heette het in zijn tijd.